Μηχανικοί και εκλογές - ερωτήματα προς την επόμενη κυβέρνηση

 

Ξανά λοιπόν μπροστά στην κάλπη των εκλογών μιας αναμέτρησης, που σίγουρα δε μοιάζει με καμιά άλλη. Μετά από 5 χρόνια ανελέητης επίθεσης όπου γυρίσαμε 20-30 χρόνια πίσω τόσο ατομικά, όσο και ως κοινωνία.

Εκκινώντας από την αφετηρία της ρήσης "αν οι εκλογές μπορούσαν να αλλάξουν τα πράγματα θα ήταν παράνομες", αλλά και από την πολύχρονη πρακτική μας ατομική και συλλογική μέσα από τη συσπείρωση, η οποία αντλεί δυνάμεις και έμπνευση από την κοινωνική κίνηση και όχι από τα κομματικά γραφεία, από τη διαρκή πολιτική δράση και όχι από τον εκλογικό παροξυσμό. Παρά όμως την (εξορισμού αρνητική) προδιάθεση για το μηχανισμό των εκλογών, δε μπορεί παρά να συμφωνήσει κανείς ότι πράγματι αυτή τη στιγμή και μέσα από τις εκλογές περνάνε κρίσιμες (για όλους μας) εξελίξεις.

Και αν αυτές οι εκλογές γίνονται ξεχωριστές είναι ακριβώς γιατί χάρη στη μεγάλη κοινωνική αφύπνιση του 2010-2012 έσπασαν δεδομένες συμπεριφορές και αντιλήψεις (έστω και σε πρωτόλειο βαθμό), απελευθέρωσαν συνειδήσεις, γκρέμισαν κοινωνικές εκπροσωπήσεις και δεδομένα. Αν αυτό το ρήγμα (το οποίο πηγαίνει ακόμα πιο πίσω,  στο Δεκέμβρη του 2008 και στα φοιτητικά κινήματα του 2006-2007) δε βάθυνε, δεν ολοκληρώθηκε, οφείλεται τόσο στα όρια της υπαρκτής αριστεράς, όσο και στις υπαρκτές αντιφάσεις μια κοινωνίας που γαλουχήθηκε στον ατομισμό, στα νεοφιλελεύθερα δόγματα, στην αντικοινωνική συμπεριφορά.

Είναι πράγματι αδιανόητο να σκεφθεί κανείς την εκ νέου επικράτηση του φόβου και της υποταγής, την επανάληψη του Ιούνη του 2012, με την νίκη των ακροδεξιών - νεοφιλελεύθερων και μνημονιακών δυνάμεων - σε όλες τις (πολλές) εκδοχές τους. Το πρώτο στοίχημα συνεπώς των εκλογών αυτών, είναι η όσο το δυνατό μεγαλύτερη συντριβή τους, να χρεωθούν στο ακέραιο την καταστροφή που επέβαλλαν στην κοινωνία. Να εξαφανιστούν από τον πολιτικό χάρτη το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ, το ΚΙΔΗΣΟ αλλά και τα νεοφιλελεύθερα αναχώματα τους όπως το Ποτάμι, αλλά και η νεοναζιστική συμμορία και συνολικά η ακροδεξιά. 

Πρέπει συνεπώς να κερδίσει η αριστερά, να κερδίσει η συντριπτική πλειοψηφία αυτών που ζούνε από τη δουλειά τους ή έχουν πεταχθεί στο περιθώριο λόγων των πολιτικών της εσωτερικής υποτίμησης, απέναντι στο κεφάλαιο και τους πολιτικούς του υπηρέτες. Πρέπει όμως να κερδίσει μια αριστερά που δε θα κληθεί να διαχειριστεί τη μνημονιακή βαρβαρότητα, αλλά να την ανατρέψει.

Αυτή τη στιγμή την κύρια εκπροσώπηση της κοινωνίας που ασφυκτιά απέναντι στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές της ΕΕ την έχει αναλάβει -καλώς ή κακώς- ο ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό έγινε γιατί η υπόλοιπη αριστερά (σίγουρα πιο συνεπής, πιο αγωνιστική κλπ) δεν ήθελε ή δε μπόρεσε να το κάνει (και αναφέρομαι στους υπόλοιπους, μια και το ΚΚΕ εδώ και χρόνια έχει δείξει ότι το μόνο που το ενδιαφέρει είναι η διατήρηση του κομματικού του μηχανισμού). Εξάλλου ο λόγος και οι πρακτικές του ΣΥΡΙΖΑ μπορούσαν ευκολότερα να ενσωματώσουν τις αντιφάσεις αυτής της κοινωνίας (ανατροπές χωρίς να αλλάξουν και πολλά δηλαδή). Λόγω των παραπάνω για πολύ κόσμο είναι μια επιλογή ανάγκης και μειωμένων προσδοκιών, αν και σαφώς δεν αποτελεί συστημική επιλογή.

Αυτός συνεπώς πρέπει με σαφήνεια να απαντήσει σε αυτά που χιλιάδες συνάδελφοι θέτουν (και εμείς μέσα από αυτό το μπλογκ και τη δράση μας). Και θα περιοριστώ αποκλειστικά στα κλαδικά (των μηχανικών) ζητήματα, για να μη ξεφύγουμε.

1. Θα καταργήσει άμεσα και αναδρομικά τις αυξήσεις εισφορών? (το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ λέει απλά για "αναστολή της υποχρεωτικής αλλαγής ασφαλιστικής κατηγορίας"), θα κάνει αποδεκτά τα αιτήματα των μηχανικών για μείωση εισφορών, μη υποχρέωση καταβολής εισφορών κάτω από ένα όριο εισοδήματος και για ταμείο ανεργίας (για τα οποία δεν αναφέρει κάτι στο πρόγραμμα του) και επιστροφή των κλεμμένων του PSI από τα Ταμεία? Θα επανέλθει το αυτοδιοίκητο και η αυτονομία του Ταμείου και θα παυθούν όσοι υλοποίησαν τις καταστροφικές πολιτικές σε αυτό?

2. Θα αποκαταστήσει τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, τον ΟΜΕΔ, τη μετενέργεια των συμβάσεων και τον ελάχιστο μισθό των 751 €? Θα απαγορεύσει τις απολύσεις και θα περιορίσει την εργοδοτική ασυδοσία? Θα προσφέρει ουσιαστική προστασία στους εργαζόμενους απέναντι στον εργοδοτικό αυταρχισμό και αυθαιρεσία?

3. Θα ενισχύσει αποφασιστικά το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων, ώστε να ανοίξουν δουλειές, θα σχεδιάσει εξ αρχής έργα με κοινωνικό και περιβαλλοντικό πρόσημο (αντιπλυμμηρικά, αντισεισμικά, αντιπυρικά, ενεργειακά, περιβαλλοντικά) σταματώντας τα οικονομικά και περιβαλλοντικά εγκλήματα που προωθεί η παρούσα συγκυβέρνηση? Τι θα κάνει με τις απαράδεκτες Συμβάσεις Παραχώρησης που είναι σε εξέλιξη και φορτώνουν όλο το βάρος στους χρήστες (βλέπε διόδια κλπ)?

4. Θα αναβαθμίσει τις δημόσιες τεχνικές υπηρεσίες, ώστε να σχεδιάσουν, μελετήσουν, επιβλέψουν τα παραπάνω? Θα αποκαταστήσει τον ελεγκτικό ρόλο του δημοσίου προς όφελος της κοινωνίας σε αντίθεση με τις fast track διαδικασίες εκποίησης που κυριαρχούν. Η θέση του ΣΥΡΙΖΑ "Στη θέση του προληπτικού ελέγχου εισάγουμε τον κατασταλτικό έλεγχο με αυστηροποίση των κυρώσεων σε περιπτώσεις ψευδών δηλώσεων" είναι απαράδεκτη και οδηγεί σε χειρότερο εκφυλισμό τις δημόσιες τεχνικές υπηρεσίες που θα κυνηγάνε εκ των υστέρων τα περιβαλλοντικά, τεχνικά και οικονομικά εγκληματα που θα διαπράτονται, όπως ακριβώς και η υφιστάμενη fast track νεοφιλελεύθερη πρακτική.

5. Θα επαναφέρει τους μισθούς και τις συντάξεις σε επίπεδα αξιοπρέπειας? Θεωρεί αποδεκτό για τους εργαζόμενους στη δημόσια διοίκηση και για τους συνταξιούχους να μην υπάρχει ο 13ος και 14ος μισθός και σύνταξη? Θα επαναφέρει το επίδομα του 6%ο το οποίο συνεχίζεται να παρακρατάται από τους εργολάβους δημοσίων έργων στους μηχανικούς του δημοσίου? Θα επιστρέψουν στις θέσεις τους οι απολυμένοι και διαθέσιμοι συνάδελφοι?

6. Θα σταματήσει τη διαδικασία διαλυτοποίησης των επαγγελματικών δικαιωμάτων που έχουν ξεκινήσει οι μνημονιακές κυβερνήσεις -και προωθεί και το ΤΕΕ- μέσω πιστοποιήσεων, εξετάσεων κλπ (βλέπε ενεργειακοί επιθεωρητές κλπ)? Θα επαναφέρει τον κώδικα αμοιβών?

7. Τι θα κάνει με το τέλος επιτηδεύματος, τη φορολόγηση από το πρώτο ευρώ (έχει υποσχεθεί την επαναφορά των 12000€ αφορολόγητο), τον ΕΝΦΙΑ, τα τεκμήρια και το λοιπό μνημονιακό φορολογικό παραλογισμό? 

8. Θα καταργήσει με Νόμο το ΤΑΙΠΕΔ, θα ακυρώσει τα μέχρι σήμερα ξεπουλήματα δημόσιας περιουσίας και θα αποδώσει ευθύνες στις διοικήσεις του? Θα ανεχθεί και θα συνεχίσει την ανακεφαλαιοποίηση τραπεζών από κρατικό χρήμα ή εισφορές ασφαλισμένων (όπως στο ΤΣΜΕΔΕ με την Attica Bank)?

Στα παραπάνω ελάχιστα άμεσα μέτρα για τον κλάδο, οφείλει να απαντήσει συγκεκριμένα μια και διεκδικεί την ψήφο μεγάλου μέρους των μηχανικών που στενάζουν από την κρίση. Οφείλει φυσικά όχι απλά να απαντήσει, αλλά και να πράξει σε αυτή την κατεύθυνση. Η ενδεχόμενη αποτυχία του θα αφορά την όλη αριστερά (και όσους δικαίως σήμερα τον κριτικάρουμε), η -φοβάμαι λιγότερο πιθανή- επιτυχία του μπορεί να ανοίξει το δρόμο για ριζοσπαστικότερες διεκδικήσεις από την κοινωνία.

Εμείς -εδώ στη συσπείρωση αλλά και σε σωματεία, συλλόγους και κινηματικές πρωτοβουλίες- ανεξάρτητα από την εκλογική μας στάση, θα συνεχίσουμε να διεκδικούμε αγωνιστικά τα παραπάνω και πολλά άλλα ακόμα, μια και χωρίς τη μαχητική συμβολή της κοινωνίας, η φυσική ροπή κάθε εξουσίας είναι να διατηρήσει την υφιστάμενη κατάσταση πραγμάτων. 
Για να μη θυμηθούμε για άλλη μια φορά το Won't get fooled again...

20/1/2015

Πετρόπουλος Δημήτρης